Κοίταξε γύρω της. H ώρα είχε πάει κοντά 12, βαριόταν και την τηλεόραση και σχεδόν τα πάντα. H ζωή της είχε καταντήσει ανιαρή.
Στα 27 της χρόνια μετά από ένα μεγάλο έρωτα ήταν και πάλι μόνη. Βλέπεις είχε πέσει σε άντρα κυνηγό και ποτέ δε του έφτανε μόνο μια γυναίκα, ήθελε πολλές.
Κοίταξε γύρω της όλα την έπνιγαν, ξαφνικά ένιωσε την ανάγκη να βγει οι τοίχοι την πλάκωναν, ένιωθε ένα κόμπο στην καρδιά, που μόνο αυτοί που έχουν ερωτευτεί πολύ ξέρουν τι είναι. Προτίμησε να βάλει ένα πιοτό να πιει και ξαφνικά ανακάλυψε ότι δεν είχε τσιγάρα.
Ευκαιρία να βγει, το περίπτερο ήταν λίγο απόμερα, να περπατούσε και λίγο, ο καθαρός αέρας θα της έκανε καλό! Περπατώντας σκεφτόταν τον Χάρη και πόσο πολύ την είχε πονέσει. Αυτή όμως εκεί κολλημένη μαζί του! Είναι ο άνθρωπος έτσι από τη φύση του! Όσο περισσότερο τον απορρίπτεις, αυτός κολλάει περισσότερο διπλα σου!Όμως δεν άντεχε άλλο άλλο την απόρριψη του, κάτι έπρεπε να κάνει. Τι όμως? Ούτε και η ίδια δεν ήξερε!
Συντροφιά με τις σκέψεις της έφτασε στο περίπτερο. Είχε αρχίσει είδη και ένιωθε καλύτερα. Το μάτι της έπεσε σε ένα νεαρό που γυρνούσε γύρω γύρω το περίπτερο και παρατηρούσε τα πάντα. Ο περιπτεράς ήταν της παλιάς σχολής και κατά σε ότι είχε σχέση με τεχνολογία, κάμερες, και γενικά όλα τα μέσα παρακολούθησης. Προτίμησε να δίνει ένα χαρτζιλίκι στο νεαρό για να παρακολουθεί το περίπτερο να μην τον κλέβουν.
Είχε τελειώσει από τα ψώνια της στο περίπτερο και μόλις έφευγε της μίλησε : “Δεσποινίς!”.
Της φάνηκε τόσο αστείο το δεσποινίς που έβαλε τα γέλια για πρώτη φορα μετά από πολύ καιρό! “Ορίστε, παρακαλώ” του απάντησε!
“Τα μάτια σας μοιάζουν με το φως του φεγγαριού όταν χρυσοβολάει πάνω σε νυχτερινή θάλασσα!”
Αυτό ήταν, ένιωσε τα πόδια της να φεύγουν από το σώμα της και στην καρδιά της να χτυπούν τα τύμπανα του πολέμου, γιατί ο έρωτας είναι πόλεμος, και μόλις τώρα είχε αρχίσει ένας έρωτας και ένας πόλεμος! Eνας έρωτας από το πουθενά, ξαφνικός και αναπάντεχος………………
Στα 27 της χρόνια μετά από ένα μεγάλο έρωτα ήταν και πάλι μόνη. Βλέπεις είχε πέσει σε άντρα κυνηγό και ποτέ δε του έφτανε μόνο μια γυναίκα, ήθελε πολλές.
Κοίταξε γύρω της όλα την έπνιγαν, ξαφνικά ένιωσε την ανάγκη να βγει οι τοίχοι την πλάκωναν, ένιωθε ένα κόμπο στην καρδιά, που μόνο αυτοί που έχουν ερωτευτεί πολύ ξέρουν τι είναι. Προτίμησε να βάλει ένα πιοτό να πιει και ξαφνικά ανακάλυψε ότι δεν είχε τσιγάρα.
Ευκαιρία να βγει, το περίπτερο ήταν λίγο απόμερα, να περπατούσε και λίγο, ο καθαρός αέρας θα της έκανε καλό! Περπατώντας σκεφτόταν τον Χάρη και πόσο πολύ την είχε πονέσει. Αυτή όμως εκεί κολλημένη μαζί του! Είναι ο άνθρωπος έτσι από τη φύση του! Όσο περισσότερο τον απορρίπτεις, αυτός κολλάει περισσότερο διπλα σου!Όμως δεν άντεχε άλλο άλλο την απόρριψη του, κάτι έπρεπε να κάνει. Τι όμως? Ούτε και η ίδια δεν ήξερε!Συντροφιά με τις σκέψεις της έφτασε στο περίπτερο. Είχε αρχίσει είδη και ένιωθε καλύτερα. Το μάτι της έπεσε σε ένα νεαρό που γυρνούσε γύρω γύρω το περίπτερο και παρατηρούσε τα πάντα. Ο περιπτεράς ήταν της παλιάς σχολής και κατά σε ότι είχε σχέση με τεχνολογία, κάμερες, και γενικά όλα τα μέσα παρακολούθησης. Προτίμησε να δίνει ένα χαρτζιλίκι στο νεαρό για να παρακολουθεί το περίπτερο να μην τον κλέβουν.
Είχε τελειώσει από τα ψώνια της στο περίπτερο και μόλις έφευγε της μίλησε : “Δεσποινίς!”.
Της φάνηκε τόσο αστείο το δεσποινίς που έβαλε τα γέλια για πρώτη φορα μετά από πολύ καιρό! “Ορίστε, παρακαλώ” του απάντησε!
“Τα μάτια σας μοιάζουν με το φως του φεγγαριού όταν χρυσοβολάει πάνω σε νυχτερινή θάλασσα!”
Αυτό ήταν, ένιωσε τα πόδια της να φεύγουν από το σώμα της και στην καρδιά της να χτυπούν τα τύμπανα του πολέμου, γιατί ο έρωτας είναι πόλεμος, και μόλις τώρα είχε αρχίσει ένας έρωτας και ένας πόλεμος! Eνας έρωτας από το πουθενά, ξαφνικός και αναπάντεχος………………
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου