Το πρωί με βρήκε να εξομολογούμαι στην κολλητή μου τα πάντα...Λίγο αργότερα γύρισα σπίτι,ο Σάκης είχε φύγει για λίγες μέρες στην μητέρα του αυτό μου έδινε το περιθώριο να σκεφτώ καθαρά μόνη μου...Το ίδιο βράδυ όμως τα πάντα θα άλλαζαν ο Αποστόλης με πήρε τηλέφωνο κ μου ζήτησε να βρεθούμε γιατί δεν ήταν καλά...Τρόμαξα...
Συναντηθήκαμε σε μια καφετέρεια κ εκει μου εξομολογήθηκε ότι έμαθε από κάποιον κοινό γνωστό ότι η κοπέλα του διατηρεί σχέσεις κ με άλλους...Του ζήτησα να ηρεμήσει...Κ του υποσχέθηκα πως ό,τι κ αν συμβεί θα το περάσουμε μαζί...Μου ζήτησε να πάμε κάπου πιο ήσυχα κ του πρότεινα το σπίτι μου...Μόλις φτάσαμε έβαλα ένα ποτό κ εκείνος έψαξε για μια ταινία να ξεχαστούμε...Κατα την διάρκεια της προβολής πάτησε το Pause με κοίταξε κ είπε "Δεν είναι δυνατόν να μου το έκανε αυτό,εγώ την σεβάστηκα,τόσο καιρό έχω τρελαθεί μαζι σου κ όμως δεν την απάτησα ποτε...Τα έχασα..."Αποστόλη τι λές??"..."Φένια,είμαι ερωτευμένος μαζί σου,το ξέρω ότι είσαι κοπέλα του αλλά δεν μπορώ να στο κρύβω άλλο...Έχω τρελαθεί...Σε χρειάζομαι...Έχω ανάγκη να σ'αγγίζω.
"Πριν καν το καταλάβω τα χείλη του είχαν γίνει ένα με τα δικά μου...Με σήκωσε στα χέρια του κ με ακούμπησε τρυφερά στο κρεβάτι..."Τόσο καιρό πίστευα οτι απλά ήθελα το σώμα σου τώρα ξέρω ότι θέλω τα πάντα σου Σ'αγαπώ"...Ήταν η πιο ερωτική στιγμή της ζωής μου...Το επόμενο πρωινό ξύπνησα στην αγκαλιά του,με χάιδευε απαλά στην πλάτη,ενώ εγώ ήμουν ξαπλωμένη πάνω στο στήθος του...3 μέρες μείναμε μάζι κ ήταν όλες υπέροχες...Ταιριάζαμε σε όλα...Το παραμυθάκι μας συνεχίστηκε για περίπου εξι μήνες συναντιόμασταν με κάθε ευκαιρία σε ξενοδοχεία,στο σπίτι μου,στο δικό του,πηγαίναμε ρομαντικά 2ήμερα σε διάφορα μέρη...
Με τον Σάκη συναντιόμασταν σπάνια,αφού πλέον είχε μετακομίσει στο πατρικό του,είχαμε απομακρυνθεί τόσο πόλυ,σχεδόν είχαμε χωρίσει μόνο που κανείς από τους δύο δεν είχε αποφασίσει να δώσει ένα Τέλος...Μια μέρα μου τηλεφώνησε κ μου ζήτησε να πάμε για φαγητό να συζητήσουμε...πίστευα ότι ήθελε να με αποχαιρετήσει κ να χωρίσουμε πολιτισμένα...Η εξέλιξη ήταν όμως τελείως διαφορετική...Σφίγγοντας μου το χέρι μου είπε "Ξέρω ότι πολλά έχουν αλλάξει μεταξύ μας κ όλο αυτό το διάστημα κατάλαβα ότι σε παραμέλησα αρκετά κ απομακρύνθηκες.Θέλω όμως να επανορθώσω για όλα κ να σου δείξω πόσα σημαίνεις για μένα...Φένια θα με παντρευτείς?"...Πριν έναν χρόνο η φράση αυτή θα με έκανε ευτυχισμένη τώρα όμως όλα ήταν αλλιώς..."Δεν μπορώ να το δεχτώ"απάντησα..."Κράτησε το δαχτυλίδι μου σε παρακαλώ,σκέψου το"...
Γύρισα σπίτι κ το έκρυψα κάπου θα το ανέφερα στον Αποστόλη κάποια άλλη στιγμη.Τώρα ήθελα να χαρώ την κάθε στιγμή του έρωτα μας...Δύο βδομάδες αργότερα ενώ ήμασταν ξαπλωμένοι αγκαλιά σπίτι του,τον έβλεπα τόσο σκεπτικό..."Τι έχεις μωρό μου??"ρώτησα..."Δεν ξέρω,από την μια χθες το πρωί είδα τον Σάκη στο γυμναστήριο μου μιλούσε για'σένα.Από την άλλη η Ελένη που τελικά δεν είχε σχέση με άλλον...Δεν μπορώ να συνεχίσουμε άλλο έτσι...Δεν μπορώ να πληγώνω τόσους ανθρώπους"...Πετάχτηκα από το κρεβάτι..."Αποστόλη με χωριζεις??"..."Δεν ξέρω πρέπει να γυρίσω σπίτι είναι αργά"...Δεν πρόλαβα να πώ τίποτα...Για μέρες τον καλούσα απεγνωσμένα στο κινητό...Δεν πήρα καμμία απάντηση...Ένιωθα τόσο μόνη...Ξαφνικά το μυαλό μου γύρισε πίσω στο δαχτυλίδι δεν άντεχα να μείνω μόνη,χρειαζόμουν κάποιον...
Το επόμενο πρωί ο Σάκης γύρισε ενθουσιασμένος στο σπίτι μου..."Δεν χωρίζουμε εμείς αγάπη μου,θα γίνεις γυναίκα μου"...Εκείνος έκανε σχέδια για το μέλλον κ εγώ σκεφτόμουν τον Αποστόλη...Λίγες μέρες αργότερα ο Σάκης αποφάσισε να οργανώσει ένα πάρτυ για να ανακοινώσει σε φίλους κ γνωστούς τον αναμενόμενο γάμο μας... Εγώ όπως πάντα έμεινα αμέτοχη κ παρακολουθούσα σιωπηλά τις εξελίξεις...Κατα την διάρκεια της συγκέντρωσης στο σπίτι μας παρέμενα αποστασιοποιημένη από όλους,το σπίτι μας είχε γεμίσει με κόσμο,φίλους που είχα χρόνια να δώ.Ένιωθα τόσο άβολα,μέσα μου είχα ένα κενό.
Σκεφτόμουν τις στιγμές μου με τον Αποστόλη στο σπίτι,όλα όσα είχαμε ζήσει...Οι σκέψεις μου διακόπηκαν βίαια από το χτύπημα της πόρτας,ανοίγοντας όμως δεν περίμενα αυτό που θα αντίκρυζα.Στο κατώφλι μου στεκόταν ο Αποστόλης με την Ελένη,την κρατούσε από το χέρι...Κόντεψα να λιποθυμήσω...Τα μάτια μου είχαν βουρκώσει κ η ψυχή μου έκλαιγε ήδη...
"Πριν καν το καταλάβω τα χείλη του είχαν γίνει ένα με τα δικά μου...Με σήκωσε στα χέρια του κ με ακούμπησε τρυφερά στο κρεβάτι..."Τόσο καιρό πίστευα οτι απλά ήθελα το σώμα σου τώρα ξέρω ότι θέλω τα πάντα σου Σ'αγαπώ"...Ήταν η πιο ερωτική στιγμή της ζωής μου...Το επόμενο πρωινό ξύπνησα στην αγκαλιά του,με χάιδευε απαλά στην πλάτη,ενώ εγώ ήμουν ξαπλωμένη πάνω στο στήθος του...3 μέρες μείναμε μάζι κ ήταν όλες υπέροχες...Ταιριάζαμε σε όλα...Το παραμυθάκι μας συνεχίστηκε για περίπου εξι μήνες συναντιόμασταν με κάθε ευκαιρία σε ξενοδοχεία,στο σπίτι μου,στο δικό του,πηγαίναμε ρομαντικά 2ήμερα σε διάφορα μέρη...
Με τον Σάκη συναντιόμασταν σπάνια,αφού πλέον είχε μετακομίσει στο πατρικό του,είχαμε απομακρυνθεί τόσο πόλυ,σχεδόν είχαμε χωρίσει μόνο που κανείς από τους δύο δεν είχε αποφασίσει να δώσει ένα Τέλος...Μια μέρα μου τηλεφώνησε κ μου ζήτησε να πάμε για φαγητό να συζητήσουμε...πίστευα ότι ήθελε να με αποχαιρετήσει κ να χωρίσουμε πολιτισμένα...Η εξέλιξη ήταν όμως τελείως διαφορετική...Σφίγγοντας μου το χέρι μου είπε "Ξέρω ότι πολλά έχουν αλλάξει μεταξύ μας κ όλο αυτό το διάστημα κατάλαβα ότι σε παραμέλησα αρκετά κ απομακρύνθηκες.Θέλω όμως να επανορθώσω για όλα κ να σου δείξω πόσα σημαίνεις για μένα...Φένια θα με παντρευτείς?"...Πριν έναν χρόνο η φράση αυτή θα με έκανε ευτυχισμένη τώρα όμως όλα ήταν αλλιώς..."Δεν μπορώ να το δεχτώ"απάντησα..."Κράτησε το δαχτυλίδι μου σε παρακαλώ,σκέψου το"...
Γύρισα σπίτι κ το έκρυψα κάπου θα το ανέφερα στον Αποστόλη κάποια άλλη στιγμη.Τώρα ήθελα να χαρώ την κάθε στιγμή του έρωτα μας...Δύο βδομάδες αργότερα ενώ ήμασταν ξαπλωμένοι αγκαλιά σπίτι του,τον έβλεπα τόσο σκεπτικό..."Τι έχεις μωρό μου??"ρώτησα..."Δεν ξέρω,από την μια χθες το πρωί είδα τον Σάκη στο γυμναστήριο μου μιλούσε για'σένα.Από την άλλη η Ελένη που τελικά δεν είχε σχέση με άλλον...Δεν μπορώ να συνεχίσουμε άλλο έτσι...Δεν μπορώ να πληγώνω τόσους ανθρώπους"...Πετάχτηκα από το κρεβάτι..."Αποστόλη με χωριζεις??"..."Δεν ξέρω πρέπει να γυρίσω σπίτι είναι αργά"...Δεν πρόλαβα να πώ τίποτα...Για μέρες τον καλούσα απεγνωσμένα στο κινητό...Δεν πήρα καμμία απάντηση...Ένιωθα τόσο μόνη...Ξαφνικά το μυαλό μου γύρισε πίσω στο δαχτυλίδι δεν άντεχα να μείνω μόνη,χρειαζόμουν κάποιον...
Το επόμενο πρωί ο Σάκης γύρισε ενθουσιασμένος στο σπίτι μου..."Δεν χωρίζουμε εμείς αγάπη μου,θα γίνεις γυναίκα μου"...Εκείνος έκανε σχέδια για το μέλλον κ εγώ σκεφτόμουν τον Αποστόλη...Λίγες μέρες αργότερα ο Σάκης αποφάσισε να οργανώσει ένα πάρτυ για να ανακοινώσει σε φίλους κ γνωστούς τον αναμενόμενο γάμο μας... Εγώ όπως πάντα έμεινα αμέτοχη κ παρακολουθούσα σιωπηλά τις εξελίξεις...Κατα την διάρκεια της συγκέντρωσης στο σπίτι μας παρέμενα αποστασιοποιημένη από όλους,το σπίτι μας είχε γεμίσει με κόσμο,φίλους που είχα χρόνια να δώ.Ένιωθα τόσο άβολα,μέσα μου είχα ένα κενό.Σκεφτόμουν τις στιγμές μου με τον Αποστόλη στο σπίτι,όλα όσα είχαμε ζήσει...Οι σκέψεις μου διακόπηκαν βίαια από το χτύπημα της πόρτας,ανοίγοντας όμως δεν περίμενα αυτό που θα αντίκρυζα.Στο κατώφλι μου στεκόταν ο Αποστόλης με την Ελένη,την κρατούσε από το χέρι...Κόντεψα να λιποθυμήσω...Τα μάτια μου είχαν βουρκώσει κ η ψυχή μου έκλαιγε ήδη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου